Na początek – Saramago…

Czytałem Miasto ślepców Jose Saramago jeszcze w zeszłym roku. Jest to książka portugalskiego laureata literackiego Nobla z roku 1998. Komisja w uzasadnieniu podała, iż jest to nagroda za dzieło, które przypowieściami, podtrzymywanymi przez wyobraźnię, współczucie i ironię, stale umożliwia pojmowanie iluzorycznej rzeczywistości. 

Miasto ślepców Saramago napisał w 1995 roku i z całą pewnością treść tej powieści-przypowieści miała znaczący wpływ na przyznanie mu nagrody. Dlaczego akurat ten trudny prozaik na początek? Może dlatego, że koncentruje się na tym, co umyka nam w codziennej egzystencji, czego wagi nie do końca jesteśmy świadomi i co określa naszą wyjątkowość w wielu wymiarach. 

W tej powieści każde zdanie jest prorokiem, który wychodzi na scenę życia, dołącza do pozostałych i razem, wspólnie, wołają czystym, jasnym i mocnym głosem. Jestem ciekaw czy po lekturze Miasta ślepców udało Wam się odpowiedzieć na pytanie – Dlaczego bohaterowie powieści utracili wzrok? Prawie wszyscy, poza żoną lekarza… I dlaczego go później odzyskali?