Miały być eseje o pisarzach, literaturze, filozofii i Iris Murdoch. Będą, ale trochę później. Teraz dostajemy do rąk zbiór okolicznościowy, podzielony na pięć części – Czytanie, Bycie, Patrzenie, Czucie i Pamiętanie.
W Czytaniu znajdziemy wyjaśnienie słowa soulful, uwagi na temat twórczości: E.M. Forstera – autora (w pierwszym wydaniu) Domostwa pani Wilcox – (a w późniejszych) Howards End, Franza Kafki, przemyślenia i refleksje na temat Miasteczka Middlemarch oraz roli pisarza i autora w myśli teoretycznej Nabokova i Barthes’a. Poznamy również dwie drogi, którymi podąża ku przyszłości powieść anglojęzyczna.
W Byciu zapoznamy się z warsztatem pisarskim samej autorki, spędzimy tydzień w Liberii oraz odkryjemy prawdziwą wagę komunikacji werbalnej, poznając jednocześnie indywidualny charakter języka – akcentu i odpowiedniego doboru słów w określonych sytuacjach i przez określone osoby.
Patrzenie to patrzenie na kobiety. Na Katharine Hepburn i Gretę Garbo. To patrzenie na Bellissimę Viscontiego, filmy sezonu oraz na splendor wydarzeń przed, po, i w trakcie uroczystości wręczenia Oscarów.
Trzy eseje Czucia, to wspomnienia domu rodzinnego, wspólnych świąt, Ojca, rodzeństwa i uśmiechu, który zawsze był obecny.
Na zakończenie jedno Pamiętanie. Pamiętanie osoby. Pisarza Davida Fostera Wallace’a, autora trzech powieści – The Broom of the System z roku 1987, Infinite Jest wydanej w 1996 roku oraz nieukończonej The Pale King – nieprzetłumaczonych dotychczas na język polski.
Zadie Smith dzieli się z nami swoimi myślami, przeżyciami i fascynacjami.
Sam decydujesz o tym, co uwielbiać – cytuje jako motto słowa Davida Fostera Wallace’a. A z Filadelfijskiej opowieści – Kiedy należy ustalić sobie zdanie o ludziach: nigdy!. Sama trafnie przyznaje, że niespójność ideologiczna jest dla mnie praktycznie dogmatem. Podobnie jak ostrożne, optymistyczne credo, które najtrafniej ujął w słowa Saul Bellow: „Możliwe, że istnieją też prawdy po stronie życia”.
Błyskotliwe teksty! Szczere! Zachwycające intelektualnie!
Zadie Smith Jak zmieniałam zdanie. Eseje okolicznościowe
Prześlij komentarz